Jak powszechnie wiadomo, zapalenie płuc to dość poważna choroba, której nie można zignorować, bo może to doprowadzić do poważnych powikłań. Wykrycie jej łatwiejsze jest, gdy występują typowe objawy. Co w przypadku, gdy wśród typowych objawów brak jest np. gorączki? Aby odpowiednio się leczyć, należy być świadomym możliwości obu opcji.

Objawy typowego zapalenia płuc

Typowe objawy zapalenia płuc zazwyczaj obejmują: wysoką gorączkę, dreszcze i poty, kaszel, duszność, brązową wydzielinę, czasem podbarwioną krwią. Do tego mogą dołączyć: ogólne uczucie rozbicia, ból głowy, niekiedy silny ból brzucha, przyspieszony oddech, a nawet trudności w oddychaniu. W ciężkich przypadkach może wystąpić sine zabarwienie warg i paznokci (gdy chory jest niedotleniony).

Objawy zapalenia płuc bez gorączki

Kiedy objawy są mniej wyraźne, a symptomy nie tak specyficzne, jak w przypadku opisanym powyżej, możemy mieć do czynienia z tzw. bezobjawowym zapaleniem płuc. To potoczne określenie, którego używa się właśnie przy mniej charakterystycznych, czy nieznacznie nasilonych objawach, może przynieść trudności diagnostyczne. W żadnym razie nie można ich jednak bagatelizować.

 

Jak objawia się zapalenie płuc bez gorączki i jak można je rozpoznać? Objawy to przede wszystkim:

• ogólne złe samopoczucie;
• szybko odczuwalne poczucie zmęczenia przy wykonywaniu codziennych czynności;
• apatia i spowolnienie psychoruchowe;
• kaszel;
• uczucie duszności, powodujące pogorszenie tolerancji wysiłku.

Te objawy, nie będące charakterystycznymi dla zapalenia płuc, mogą powodować, że początkowo u chorego zdiagnozuje się infekcję dróg oddechowych lub astmę. Kiedy jednak okazuje się, że leczenie nie przynosi oczekiwanych skutków, najlepszą metodą diagnostyczną będzie zrobienie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej. Wtedy nie będzie już żadnych wątpliwości. Leczenie zapalenia płuc bez gorączki przebiega tak samo, jak w przypadku choroby, która rozwinęła się w standardowy sposób.

Leczenie zapalenia płuc bez gorączki

Największe ryzyko zachorowania na zapalenie płuc istnieje u dzieci u dzieci i osób starszych, ale zachorować mogą i inne grupy wiekowe. W grupie ryzyka są także osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Chorobę zapalenia płuc wywołują przede wszystkim bakterie i wirusy, czasem także grzyby lub ciało obce, które dostało się do dróg oddechowych. Diagnostyka zaczyna się od badania osłuchowego pacjenta, które nie zawsze daje jasną odpowiedź. Po pierwsze dlatego, że podczas wirusowego zapaleniu płuc lekarzowi ciężko jest określić, że to właśnie ta choroba. Sam pacjent zazwyczaj nie potrafi określić, czy zapalenie, które go dopadło ma charakter wirusowy, czy też bakteryjny. Do tego u osób z wyższą odpornością, organizm potrafi walczyć z wirusem tak, że mimo infekcji mogą wykazywać dobre samopoczucie.

Zarówno w tradycyjnym, jak i  w bezgorączkowym zapaleniu, rozwiązanie może przynieść wspomniane wcześniej rentgenowskie zdjęcie klatki piersiowej. Wskazane jest także badanie krwi.

Po udanej diagnozie, podczas zapalenia płuc wywołanego przez bakterie, lekarz przepisuje antybiotyki, a także leki pomagające rozrzedzać wydzielinę i ułatwiające jej odkrztuszanie. U niektórych pacjentów potrzebne są także wziewne leki rozkurczowe. Niekiedy niezbędne jest leczenie szpitalne – szczególnie w przypadku niemowląt, których układ odpornościowy jest jeszcze słabo rozwinięty. Czasami w szpitalu powinni znaleźć się ludzie starsi. Choroba leczona antybiotykami i innymi lekami, ustępuje zazwyczaj w ciągu dwóch lub trzech tygodni. Najważniejsza jest jej odpowiednia diagnostyka.