Zapalenie płuc można podzielić na kilka typów, ze względu na zajęty obszar pola płucnego. Przydatna w określeniu rozległości zapalenia jest znajomość podziału radiologicznego płuca.

Według budowy anatomicznej, która została dostosowana do potrzeb radiologicznych, płuca klasyfikuje się następująco. Lewe płuco składa się z dwóch płatów, które następnie dzielą się na 9 segmentów. W przypadku płuca prawego do czynienia mamy z budową trójpłatową, a także 10 segmentami.

Radiologicznie zapalenie płuc podzielić, więc można na:

1. Segmentowe zapalenie płuc – gdy obszar zacienienia w obrazie radiologicznym obejmuje obszar jednego lub kilku segmentów (ale nie cały płat), a zapalenie jest dobrze odgraniczone od prawidłowego miąższu płucnego.
2. Płatowe zapalenie płuc – odmiana segmentowego zapalenia, proces zapalny obejmuje tutaj cały płat, a jego granice mogą być w obrazie rentgenowskim rozmyte.
3. Odoskrzelowe zapalenie płuc – zazwyczaj jest ono powikłaniem chorób zakaźnych, takich jak grypa, w tej postaci objawy początkowo dotyczą oskrzeli, a następnie szerzą się na miąższ płucny, zapalenie zazwyczaj lokalizuje się w dolnych płatach (jest to bardzo charakterystyczne).

Etiologia płatowego zapaleni płuc, w żaden sposób nie różni się od przyczyn innego typu zapaleń. Do najczęstszych przyczyn zapalenia płuc w populacji polskiej należy zakażenie Streptoccocus pneumoniae oraz Haemophilus influenzae. Rzadkością, nie jest jednak tzw. koinfekcja, gdy wyodrębnić można więcej niż jeden czynnik sprawczy. Koinfekcji sprzyjają m.in choroby metaboliczne, a także urazy związane z przerwaniem ciągłości powłok.

Objawy płatowego zapalenia płuc są niecharakterystyczne, dlatego też rozpoznanie tej odmiany (ale nie w ogóle zapalenia płuc) wymaga wykonania zdjęcia radiologicznego.

Do obserwowanych w zapaleniu płuc objawów należą:

1. Kaszel – zazwyczaj ma on charakter wilgotny tj. podczas odruchu kaszlowego następuje odkrztuszenie wydzieliny, która może, ale nie musi być podbarwiona krwią.
2. Ból w klatce piersiowej – jest wynikiem zajęcia miąższu płucnego przez proces zapalny, zazwyczaj lokalizuje się on w dalszej odległości od mostka (nie stanowi często tzw. maski zawału serca).
3. Gorączka – jest wynikiem uwalniania substancji pirogennych oraz zapalnych i przeciwzapalnych podczas walki z czynnikami patogennymi.
4. Duszność – uczucie duszenia, na które pacjent się skarży, jest ono niemożliwe do obiektywnej oceny przez lekarza.

W badaniach laboratoryjnych na uwagę zasługuje podwyższenie liczby białych krwinek (leukocytów), odpowiadających za obronę organizmu przed cząstkami patogenów. Na proces zapalny wskazywać może ponadto podwyższone stężenie CRP (białka ostrej fazy) oraz prokalcytoniny (wskazuje na zakażenie bakteriami).

Ostateczne rozpoznanie, nie powinno zależeć od badania radiologicznego. Zdjęcie RTG należy do tzw. badań dodatkowych i nie powinno stanowić głównej przesłanki do ustalenia ostatecznej diagnozy. Objawy radiologiczne zapalenia płuc są nieswoiste, dlatego też ich użyteczność większa jest w stwierdzeniu odmian radiologicznych zapalenia płuc, a nie jego rozpoznania. Ponadto kierując pacjenta na badanie, należy pamiętać, że zacienienie płatów płucnych, może pojawić się o wiele później, niż same objawy kliniczne.

Leczenie płatowego zapalenia płuc, zazwyczaj nie stanowi wyzwania dla zespołu medycznego. Jeżeli mamy do czynienia z typowymi patogenami (np. w pozaszpitalnym zapaleniu płuc), to zazwyczaj wystarczy 10-14 dniowa terapia cefalosporyną lub penicyliną (rzadziej). Większą trudność może sprawić zakażenie szczepami wielolekoopornymi. Ich leczenie stanowi problem, ale jest możliwe do wykonania przy pomocy tzw. koktajli antybiotykowych.